در آستانه سالروز حادثه ای بس مهم قرار داریم، حادثه ای مهم برای دانشگاه و دانشجو...! 16 آذر، روزی که به نام دانشجو مزین شده است و هر سال در این روز ما یاد و خاطره سه دانشجوی آزاده را که نخواستند در برابر جور زمانه سر خم کنند، و در این راه، دانشگاه را به خون خود آراستند، گرامی می داریم.
آری نام احمد قندچی، آذر شریعت رضوی و مصطفی بزرگ نیا برای همیشه بر تارک تاریخ دانشگاه نگاشته شده است. در اینجا شایسته است به دست نوشته معلم فقید دکتر علی شریعتی اشاره کنیم که در یاد بود این یاران دبستانی می گوید:
"اگر اجباری که به زنده ماندن دارم نبود، خود را در برابر دانشگـاه آتش ميزدم، همانجایی که بيست و دو سال پيش، «آذر» مان، در آتـش بيـداد سوخــــت، او را در پيـش پای «نيکسون» قربانی کردند...! اين «سه يار دبستانی»، که هنوز مدرسه را ترک نگفته اند، هنوز از تحصيلشان فراغت نيافته اند، نخواستند - همچون ديگران- کوپن نانی بگيرند و از پشت ميز دانشگاه، به پشت پاچال بازار بروند و سر در آخور خويش فرو برند. از آن سال، چندين دوره آمدند و کارشان را تمام کردند و رفتند، اما اين سه تن ماندند تا هر که را می آيد، بياموزنـد، هر که را مي رود، سفارش کنند. آنها هرگز نمي روند، هميشه خواهند ماند، آنها «شهيد» ند. اين «سه قطره خون» که بر چهره ی دانشگاه ما، همچنان تازه و گرم است..."