«با ادامه فرايند تورم دولت ها مي توانند بخش مهمي از ثروت شهروندان خود را بصورت پنهاني و غير مرئي مصادره کنند.»  جان مينارد کينز

تورم بالا شايد يکي از مهمترين خصيصه هاي دولت نهم به حساب مي آيد که بالاخره دکتر احمدي نژاد بعد از مدت زيادي حاضر به پذيرش اين امر شد ولي دليل به وجود آمدن چنين تورم بالايي را باز نيروهاي خارجي و عوامل بيروني قلمداد کرد و حاضر نشد اشتباه و عملکرد ضعيف دولت را در سياست هاي پولي و مالي در اين امر دخيل کند. دولت نهم مي تواند نام خود را در کتاب رکورد هاي گينس ثبت کند که توانست در عرض دو سال به اندازه کل تاريخ نظام پولي و بانکي، پول در اين اقتصاد رنجور و بيمار تزريق کند، تا با خرج هاي افسار گسيخته که البته رشد اقتصادي کشور در دولت نهم همچنان روند نزولي طي مي کند، تورمي افسار گريخته و گراني بالا را بر مردم تحميل کند.
سياست هاي پولي و مالي دولت نهم در امر کاهش نرخ سود بانکي (که هيچ مطابقتي با سياست هاي پولي مالي به شدت انبساطي نداشت) سبب شد که سرمايه ها و پول هايي که در دست مردم قرار گرفته است به سمت بورس بازي زمين و خانه سرازير شود و افزايش قيمت سيصد درصدي خانه در تهران در عرض يک ماه را به ارمغان آورد، البته دولت مي تواند کمبود در توليد را با دلارهاي نفتي به صورت واردات کالا هاي مصرفي به داخل جبران کند و عملاً شعار نفت بر سر سفره مردم را محقق سازد! ولي حالا که دولت نهم توانست با چنين رکورد تاريخي تزريق پول به اقتصاد کشور و تحميل تورم بالا به مردم دست يابد بايد ببينيم که چه کساني از تورم بالا سود مي برند و چه کساني ضرر مي کنند. بر طبق کلام کينز (پدر علم اقتصاد کلان  تورم نوعي ماليات بر دارايي مردم مي باشد، ولي مالياتي که عملاً بر طبقه محروم و کم درآمد جامعه به صورت بي ارزش شدن پول و پس اندازها و دستمزدهاي آنها صورت مي گيرد.
در تورم بالا و افزايش قيمت دارايي هايي مانند زمين و مسکن و ديگر کالاها عملاً کسي که داراي آپاتمان ها و زمين و دارايي هاي زيادي مي باشد از تورم بالا منتفع مي شود، ولي آن زوج جوان و خانواده ي محرومي که پس انداز مي کنند تا شايد روزي بتوانند خانه يا زميني در تهران و ديگر شهرهاي ايران بخرند عملا با ولخرجي هاي جناب آقاي دکتر احمدي نژاد و سياست کاهش نرخ بهره بانکي و بالاخره تورم بالا بايد تمام اميدها و آرزوهاي خود را بر باد  رفته تلقي کنند که البته دولت نهم با تمام شعارهاي فريبنده و طبل کوبيدنهاي فراوان در مجموع باعث سخت تر شدن زندگي در ايران و حمايت از منافع طبقات مرفه به جاي طبقات محروم شد.