اين روزها روند نصب دوربين هاي  مدار بسته در سطح دانشکده انساني و اقتصاد حرف و حديث هاي فراواني را موجب شده است، براي شکافتن عميق تر اين جريانات لازم است تا مروري بر روند حوادث دانشگاه در طول دو ترم اخير داشته باشيم.
مهرماه سال 86 بود که شيرهاي دستشويي هاي دانشکده انساني تخريب شد، درآن مقطع يکي از نشريات دانشجويي با تحليل اين اتفاق آن را به نوعي مقاومت و اعتراض از جانب افرادي دانست که ساختار حاکـم بر دانشگـاه مانع از بيان علني و آزادانه سخنانشان مي شود، و اين گونه واکنش هاي قهري و خشونت آميز را نتيجه طبيعي نبود مجراهايي براي فعاليت رسمي و قانونمند عاملان اين اتفاق دانست.
چند ماهي از اين قضيه گذشت تا اينکه هم زمان با 16 آذر روز دانشجو اتفاقات جديدي رخ داد، چندين دانشجو که سابقه ي فعاليت سياسي داشتند به صورت جمعي بازداشت شدند، مديريت دانشگاه تاکيد داشت که دليل بازداشت آنها مسايل اخلاقي است و به هيچ وجه ارتباطي با  قضاياي سياسي ندارد، در کنار بازداشت اين دانشجويان زنان و مرداني از ستاد امر به معروف و نهي از منکر حدود سه هفته در سطح دانشگاه حضور يافتند که نسبت به پوشش، آرايش و صحبت هاي بين دانشجويان دختر و پسر تذکر مي دادند. حضور آمران به معروف و تذکرات آنها هم مقطعي بود و پس از مدتي سطح دانشگاه را ترک کردند، دانشجويان باز داشتي نيز به تدريج آزاد شدند و رسيدگي به پرونده هاي آنان در محاکم قضايي پي گرفته شد.
رفته رفته با فرا رسيدن روزهاي پاياني نيم سال اول، دانشگاه فضاي عادي تري يافت و با سپري شدن ايام امتحانات و تعطيلات نوروزي دانشگاه به وضعيت پيشين بازگشت. اما پس از تعطيلات نوروزي دانشجويان به هنگام مراجعه به دانشگاه با سيم هايي مواجه شدند که در دانشکده علوم انساني و علوم اقتصادي و اداري از سويي به سوي ديگر کشيده مي شد، شايعات بسياري درمورد اين سيم ها پخش شد، نگاه هاي خوشبين معتقد بودند که اين سيم ها فيبرهاي نوري اند که براي دسترسي ساختمان تشکيل کلاس ها به اينترنت کشيده مي شوند، ولي شايعات بدبينانه اين سيم ها را مربوط به دوربين هاي مدار بسته اي مي دانست که قرار است در جاي جاي دانشکده نصب شود، پس از گذشت چند روز مشخص شد که شايعات بدبينانه به واقعيت نزديک ترند.
واکنش ها به نصب دوربين هاي مدار بسته نخست محدود به جمع هاي خصوصي اساتيد و دانشجويان بود، سپس دامنه آن به کلاس هاي درس نيز کشيده شد و دراکثر کلاس هاي درس ساعاتي به بيان بهت و حيرت اساتيد از اقدام و اعتراضات دانشجويان سپري مي شد، يکي از اساتيد گفت:« چند ماه پيش استادان را در جلسه اي با حضور مسئولين استاني وزارت اطلاعات گرد آورده بودند وبا پخش فيلمي با عنوان « دام» نسبت به سوء استفاده هاي امنيتي و جاسوسي از اساتيد دانشگاه هشدار دادند، پس از آن با پخش نامه اي عجيب و غريب ما را از مصاحبه با رسانه هاي خارجي منع کردند و حال دوربين هاي مدار بسته.»
دانشجويي تعريف مي کرد که براي دادن دعوتنامه اي به يکي از اساتيد در دانشکده اي ديگر نزد او رفته بود تا وي را براي حضور در يک جمع علمي در دانشکده ي انساني دعوت کند و استاد هم در پاسخ او گفته بود:« در دانشکده شما که راه رفتن آدم هم زير نظر دوربين است به هيچ وجه قدم نمي گذارم.»
اعتراضات غير علني اوج گرفته بود که سرانجام اول ارديبهشت جمعي از دانشجويان علنا با تجمع در مقابل بوفه ي دانشکده انساني به گونه اي آرام مشغول جمع آوري امضاي دانشجويان به منظور درخواست از رئيس دانشگاه براي توقف روند نصب دوربين ها در محيط دانشگاهي شدند، جمع آوري امضا پس از ساعاتي با ممانعت مامورين انتظامات متوقف شد و دانشجوياني که اين تجمع را ترتيب داده بودند به حراست دانشکده انساني انتقال داده شدند، پس از دقايقي اين دانشجويان از اتاق حراست خارج شدند و اين بار در جلوي دفتر انجمن اسلامي به جمع آوري امضـا ها ادامه دادند، اما دوتن از دانشجويان دانشکده ي فني بابل که از اعضاي انجمن اسلامي آن دانشکده هم هستند با برخورد مامورين انتظامات از داخل دانشگاه اخراج شدند، فرداي آن روز يعني دوم ارديبهشت دانشجويان معترض با اعلام اينکه به دليل برخورد خشن مامورين انتظامات و اخراج دو نفر از دانشجويان در مقابل دفتر انجمن اسلامي تحصن خواهند کرد، به جمع آوري امضا ادامه دادند وهم زمان جمعي حدود 10 نفر در مقابل دفتر انجمن اسلامي بست نشستند.
مسئولين دانشگاه دليل نصب دوربين هاي مدار بسته را در لابي ها و سالن تشکيل کلاس ها را تا کنون تخريب شيرهاي دستشويي در سال گذشته ذکر کرده اند و جلوگيري از اقدامات مشابه را هدف نصب دوربين ها مي دانند. اخبار مربوط به جمع آوري امضا در دانشگـاه بلا فاصلـه در رسانه هاي داخلي و خارجي پخش شد، روزنامه هاي اعتماد و کارگزاران خبر آن را چاپ کردند و خبرگزاري هاي خارجي نيز اشاره اي به آن داشتند، همچنين در نشريات محلي نيز خبر تجمع دانشجويان دانشگاه مازندران منعکس شد.
بسيج دانشجويي دانشگاه نيز هرچند موضع رسمي اعلام نکرد ولي در نشريه دانشجويي «تب» که به صاحب امتيازي بسيج دانشجويي منتشر مي شود با چاپ يادداشت طنزي دوربين ها را به تمسخر گرفت و به عدم اثر بخشي اين دوربين ها پرداخت.
دانشجويان چهار شنبه 4 ارديبهشـت پس از آنکه مجموعا حدود 460 امضاي جمع آوري شده را به دکتر عليزاده افروزي رئيس دانشگاه دادند، به همراه اعضاي شوراي صنفي در ديداري با او اعتراض و خواسته هاي خود را به وي اعلام کردند و همان گونه که در بيانيه اي تصريح کرده بودند، از دکتر عليزاده خواستند تا تنها به نصب دوربين ها در درهاي ورودي دانشکده ها اکتفا شود، وي نيز قول مساعد داد که طي جلسـه اي با مسئولين دانشگـاه درمورد اين موضـوع تجديد نظر شود.
اين اعتراض مدني و صنفي دانشجويان به آرامي پايان يافت و بيش از هر چيز مشخص شد که اگر مديريـت دانشگــاه اندکي بردباري و تحمـل از خود نشان دهند و آزادي هاي بيشتــري براي بيان خواسته هاي دانشجويي قائل شوند دانشجويان نيز در روندي آرام، مسالمت آميز و قانوني حرکت خواهند کرد ولي اگر خداي ناکرده واکنش ها عجولانه و تند باشد باعث حساسيت و وخامت بيشتر اوضاع خواهد شد.
اميد که تجربه ي جمع آوري آرام امضا آغازي باشد براي عقلاني تر و منطقي تر شدن حرکت هاي دانشجويي در دانشگاه مازندران و متقابلاً واکنش صحيح مسئولين دانشگاه نسبت به آنها.