با رشد فرهنگ روزنامه خوانی و اینترنت گردی گهگاه شاهد انتشار نوشته هایی هستیم تحت عنوان"نقدی بر .........".این مطلب که آنقدر مطالعه ايرانیان بالا رفته است که نه تنها کتاب و روزنامه می خوانند که در صدد به چالش کشیدن نویسنده ها نیز هستند، در بادی امر بسیار خوشحال کننده است . اما وقتی این انتقادها مطالعه می شود اکثرا حاوی مطالب توهین آمیز است.
در نشریات دانشجویی این توهین تحت عناوینی مانند:"جوابیه "یا"طنز" به چاپ می رسد. در ادامه دو نمونه از هر دو مورد فوق آورده می شود. نمونه هایی از اطراف خودمان که برای به یاد آوردن آنها نیازی به فشار آوردن به حافظه نیست:
پس از چاپ دومین شماره نشریه حاضر، خانم های دانشجویی که مورد اهانت قرار گرفته بودند(به زعم خود این دانشجویان) به شدت نسبت به چاپ مطلبی واکنش نشان دادند. واکنشی که تحسین برانگیز بود. این دانشجویان در نهایت ادب اعتراض خود را اعلام کردند و مسئولان نشریه هم دلایل خود را ذکر کردند. اگر عصبانیت تقریبا به جای خانم ها را، از این بحث حذف کنیم این روش انتقاد کاملا شایسته فضای دانشجویی بود.
در شماره بعدی این نشریه آقایان دانشجو خود را در معرض توهین دیدند و نسبت به آن عکس العمل نشان دادند. اما در واقع آنها به جای انتقاد و دفاع از خود با بی انصافی تمام اهانت های زیادی را به جریان  روا داشتند. این افراد برای حمایت از دانشجویان، دانشجویان دیگری را بیرحمانه مورد اهانت قرار دادند. اینان اقدام به چاپ و انتشار توهین نامه ای تحت عنوان جوابیه کردند که هزینه اش تنها کپی کردن آن بود. اما نمی دانستند که با این هزینه اندک خودشان چه هزینه گزافی به دیگران تحمیل کردند. از این گروه دانشجویان هم حرکت سنجیده ای مثل خانم ها انتظار میرفت که متاسفانه...
    اخیرا دنیای شلوغ نشریات دانشجویی شاهد تولد عضو جدیدی است به نام "تب". این عضو جدید که به علت نبود محدودیت بودجه هر هفته چاپ می شود، متاسفانه از ابتدا بنا را بر اهانت گذاشته است. در دو شماره اخیر این نشریه گروهی از دانشجویان به شدت مورد اهانت قرار گرفتند. اهانت در نشریه ای که تحت نظر بسیج دانشجویی فعالیت می کند واقعا جای تاسف دارد. اتهام اثبات نشده افرادی را به راحتی"جارزدن" توسط مدعیان اخلاق اسلامی واقعا ناامید کننده است. نویسنده این مطالب، گستاخی را به جایی رسانده  و اهانت را به حدی که واقعا قداست قلم را از بین برده است. قداستی که خداوند به آن و به آنچه می نویسد قسم یاد کرده است.
    با مطالعه دو نمونه فوق به این مطلب پی می بریم که در هر دو نمونه افرادی تحت عنوان حمایت از دانشجویان در واقع آنها را مورد اهانت قرار دادند. بهترین نامی که برای این قبیل اتفاقات می توان آورد همان"دوستی خاله خرسه"است.
    وقتی قلم به دست میگیریم تا بنویسیم، به یاد داشته باشیم که قلم و نوشته آنقدر مقدس هست که خداوند به آن قسم یاد کند:
"ن والقلم و ما یسطرون"