کاش شعر کوتاهی بودم
تا مرا زمزمه می کردی
کاش دکمه ای بودم
آویخته بر پیراهنت
 یا خش خش شکستن
                             برگی پاییزی
        که برای لحظه ای
به آن گوش می سپردی
کاش قطره ای باران بودم
                                که بر گونه ات می چکیدم
و تو در انبوه قطره ها
مرا نمی دیدی
یا شاخه ای بر درختی
که بی تفاوت
نگاهت از آن می گذرد
کاش یکی از دندانه های شانه ات بودم
تا همیشه در موی تو جاری می شدم
و ای کاش
              ای کاش...
نسیمی بودم
تا در آن هنگام که خوابی
به آرامی بر تو می وزیدم...