تا اونجايي كه بنده و همفكرانم به يادمون مياد، از زماني كه تونستيم دست راست و چپمون رو تشخيص بديم، ‏بهمون ياد دادن كه حجاب و مسئله پوشش فقط مختص خانم ها و جنس مؤنث نيست و براي بالا بردن سلامت ‏جامعه، علاوه بر اينكه زنان و دختران موظفند از نظر شرعي و عرفي با ظاهري مناسب در ملآعام حاضر شوند، ‏حضور آقايان نيز مشروط به پذيرفتن يكسري محدوديت هاي پوششي است.‏
دير زماني نيست كه چهره هاي به ظاهر مذهبي ( و انشاالله باطنا مذهبي) را در كنار درب ورودي دانشگاه، درب ‏ورودي سالن و كنار بوفه مشاهده مي كنيم كه اگر محترمانه يا غير محترمانه اش را كنار بگذاريم، به دانشجويان ‏دختري كه پوشش آنها با قوانين دانشگــاه مطابقت ندارد، تذكراتي داده مي شود كه در صورت بي توجهي به اين ‏تذكرات برخوردهاي لازم به عمل مي آيد. البته بنده در اينجا به درست يا غلط بودن اجراي اين طرح و اينكه در ‏حالت فعلي استفاده از اين روش تاثيري بر پوشش دانشجويان دختر دارد يا خير، و بررسي اين مورد كه با توجه به ‏شرايط لازمي كه در دين ما براي امر به معروف مشخص شده است، نام اينگونه تذكرات را چه ميتوان گذاشت، ‏كاري ندارم.‏
در واقع پرسش من و كليه خانم ها از مسئولين خواهان ادامه اجراي اين طرح اينست كه چرا فقط خانم ها؟؟؟
سؤال اينجاست كه مگر در جامعه اسلامي شما كه دانشگاه جزء كوچك و البته مهمي از آن به شمار مي آيد، غير ‏از خانم ها كس ديگري وجود ندارد؟ و اينكه آيا بالفرض اگر اين طرح به خوبي هم اجرا شود، كارآمدي محيط ‏علمي رقم خورده است؟
سؤالات بنده را از ديدگاه شخص طرفدار فمنيسم برداشت نكنيد، بلكه از ديدگاه شخصي به اين قضيه بنگريد كه ‏همانطور كه نامشابه بودن حقوق زن و مرد را با جان و دل مي پذيرد، در برابر ناعدالتي ناشي از نابرابري حقوق ‏سر خم نمي كند.‏
اگر واقعا پوشيدن شلوارهاي تنگ و لوله تفنگي و از اين قبيل، مشكل دارد پس چرا پوشيدنش براي آقايان بلامانع ‏است؟
اگر آرايش مو و صورت خانم ها بصورت نامتعارف در چارچوب قوانين دانشگاه نمي گنجد، پس چرا بر آرايش ‏صورت! و مدلهاي موي آقايان كه نامتناسب با يك محيط علمي و آموزشي است، ايرادي گرفته نمي شود؟
اگر بالا بودن آستين مانتو خانم ها سلامت محيط علمي را تهديد مي كند، پس چرا آب رفتن آستين لباس آقايان و ‏سير صعودي آن به سمت شانه هيچ تهديدي محسوب نمي شود.‏
اگر...‏
اگر بنا به اين ناعدالتي ها گذاشته شده، پس خانم ها بايد روزي 1000 مرتبه سجده شكر بجا آورند كه كشيدن ‏سيگار را در يك محيط عمومي نشان از تزلزل شخصيت فرهيخته خود مي دانند چه بسا با اين شرايط حاكم، حكم ‏اخراجي بسياري از آنها تا به حال صادر شده بود! ‏
البته در پايان بايد گفته شود (چه بسا بهتر بود در ابتدا به آن اشاره مي شد) كه مقصود من نوعي حمايت از قشري از ‏خانم هايي كه محيط علمي و فرهنگي و مقدسي بنام دانشگاه را با سالن مد، جشن عروسي يا هر جاي ديگر اشتباه ‏گرفته اند، نيست بلكه تلاش براي تجديد نظر در اجراي طرحيست كه هنوز ضرورت اجراي آن برايمان گنگ و ‏مبهم است...‏