هم دانشگاهی عزیز:
آیا تا به حال به اطراف خودتان دقت کرده اید؟ دقت کرده اید روی پله ها، راهروها، داخل کلاس ها و... چقدر گرد و غبار نشسته است؟ آیا تا به حال سری به سرویس های بهداشتی در دانشکده یا حتی سلف زده اید؟
آیا برایتان پیش آمده که تشنه باشید و برای نوشیدن جرعه ای آب مجبور باشید مسافت طولانی را طی کرده و عاقبت بی خیال آب خوردن شوید؟
گویا در دانشگاهمان، اطرافیان آنقدر محو تماشای سبقت علمی ما شده اند که پاک یادشان رفته نظافتی هم در کار است. یا شاید می خواهند با نشان دادن گردو غبار یادآور شوند که از خاکیم و به خاک بر میگردیم و دنیا ارزش حرص خوردن ندارد.؟
یا می خواهند پیام آور آن باشند که اگر جایی سرویس تمیزی پیدا کردیم، قدر عافیت را بدانیم؟
یا طالب آنند که ما را یاد آخرت و تشنگی طاقت فرسای آن بیندازند تا نیک تر رفتار کنیم و توشه ای برای آخرت خود فراهم سازیم و اسیر عطش اخروی نشویم؟
از مسئولین دانشگاه که خبری نیست پس بیایید تا زنده ایم! روزی را به نظافت دانشگاه اختصاص داده و دانشکده ها و کتابخانه و سلف سرویس را آب و جارو کنیم و شیشه ها را تمیز کنیم.
روزی دیگر را هم بگذاریم برای تمیز کردن سرویس های بهداشتی.
و روزی را هم وقف آن کنیم که سرمایه ای از دانشجویان خیر جمع کرده و چند آب سرد کن در قسمت های مختلف دانشگاه نصب کنیم.
و دوباره شروع کنیم به سبقت دوستانه علمی از هم...!